لرزش كمبود مادوپار بر تن بیماران پاركینسون
به گزارش آقای هویج ایسنا/مركزی به تازگی صدای مشكلات دارویی بیماران پاركینسون در اراك بلند شده است، بیماری كه گفته می شود بعد از آلزایمر معمول ترین بیماری مخرب اعصاب به حساب می آید.
البته طی 1.5 سال گذشته این مشكلات وجود داشته اند، اما گویی به تازگی داروی خارجی مناسب این بیماری به سختی به دستشان می رسد و داروی ایرانی با برخی شان سازگاری ندارد.
مدیرعامل بنیاد فرزانگان اراك در مورد مشكلات بیماران پاركینسون به ایسنا اظهار داشت: بیماران پاركینسون تحت حمایت این انجمن متاسفانه در تأمین دارو با مشكلاتی جدی مواجهند.
فاطمه بنی كعب با اشاره به اینكه یكی از داروهای اصلی این بیماران داروی مادوپار است، اضافه كرد: متاسفانه این دارو به داروخانه ها نمی رسد در حالیكه بیماران مبتلا به پاركینسون باید روزانه 4 مرتبه به میزان 250 میلی گرم از این دارو مصرف كنند كه در دسترس نیست.
وی خاطرنشان كرد: به سبب در دسترس نبودن این دارو بیماران ناچارند از داروی داخلی استفاده كنند كه سبب خشكی و سفت شدن عضلات بیمار می شود.
بنی كعب با اشاره به اینكه مشكلات این بیماران كه 10 نفر از آنها تحت پوشش این بنیاد هستند حدود 1.5 سال به طول انجامیده با مسؤلان و نمایندگان مردم در مجلس عنوان شد، اما هنوز اتفاقی رقم نخورده است، اظهار داشت: این بنیاد پزشك در اخیتار دارد كه به صورت مستمر بیماران را ویزیت می كند، اما این بیماران در كنار رسیدگی باید دارو مصرف كنند تا از پیشرفت بیماری جلوگیری شود ولی متاسفانه نه تنها این داروها تابحال تأمین نشده است، مصرف داروهای داخلی هم اثربخشی لازم را ندارند.
مدیرعامل بنیاد فرزانگان اراك با تاكید بر اینكه داروی خارجی برای این بیماری اصلا در دسترس بیمار وجود ندارد، اظهار نمود: بیماران نمی توانند با داروی ایرانی پاركینسون به درمان خود ادامه دهند و لازم است تدبیر جدی در این راستا صورت گیرد.
این بیماری در واقع همان لرزش در وضعیت استراحت است كه شیوع آن بیشتر در سنین پیری است. پاركینسون درمان قطعی ندارد، اما داروهایی مانند لوودوپا، آمانتادین، بی پریدن و سلژیلین برای درمان آن تجویز می شود.
لوودوپا یا مادوپار كه صدای كمبود آن در اراك بلند شده یك نوع آمینواسید است كه در بدن به سرعت به دوپامین تبدیل می شود و اثر آن معمولا دو تا سه هفته بعد از مصرف آغاز می شود، اما كمبود آن بیمار را با چالش های بزرگی مواجه می كند.
معاون غذا و داروی دانشگاه علوم پزشكی اراك در مورد مطالبه بیماران پاركینسون و كمبود داروی مادوپار در استان به ایسنا اظهار داشت: پاركینسون چند دسته دارو دارد كه خوشبختانه تمامی آنها در داخل كشور تولید می شوند.
دكتر عباس علیمرادیان با اشاره به اینكه امكان دارد یكی دو برند خاص نتوانند نیاز بیمار را پاسخگو باشند كه به ناچار باید برند اصلی و خارجی استفاده شود، اضافه كرد: عموما نیاز بیماران به داروی خارجی مربوط به مادوپار می شود.
وی خاطرنشان كرد: این برند وارداتی است كه خوشبختانه وارد هم می شود و به صورت سهمیه ای در اختیار داروخانه ها بخصوص داروخانه های منتخب قرار می گیرد، اما این دارو تنها در صورت عرضه نسخه به بیمار تحویل می شود و تابحال نسخه ای نداشته ایم كه برگشت بخورد.
علیمرادیان با تاكید بر اینكه تحویل دارو با تایید داروخانه و برپایه ثبت در سامانه انجام می شود، اظهار داشت: تا هنگامی این دارو توسط بیمار به صورت كامل مصرف نشده باشد، امكان دریافت مجدد وجود ندارد.
وی با اشاره به اینكه كمبود دارو در كشور وجود دارد، اما شرایط مدیریت می شود تا مشكلی برای بیماران بروز نكند، اضافه كرد: در كل كشور همیشه 20 قلم كمبود دارو وجود دارد و در بدبینانه ترین حالت، امكان دارد این 20 قلم به 40 قلم افزایش یابد، ولی این كمبودها تابحال به شكلی نبوده كه بیمار با چالش مواجه شود، در استان مركزی هم هر هفته و هر ماه گزارشی از تمامی شبكه های بهداشت استان در مورد روند تأمین دارو دریافت می شود كه تابحال گزارشی از كمبود دارو و تجهیزات عرضه نشده و تمام كمبودها در حال مدیریت است.
به گزارش آقای هویج به نقل از ایسنا، برپایه اعلام برخی داروخانه های اراك، هم اكنون نمونه ایرانی داروی پاركینسون موجود است و داروخانه ها برپایه سهمیه هفتگی خود آن را دریافت كرده و به بیمار تحویل می دهند.
به گفته مسؤلان فنی این داروخانه ها امكان دارد از نوع خارجی مادوپار كه در چارچوب سهمیه دریافت می شود در هر داروخانه یكی دو بسته وجود داشته باشد، البته بعضی از داروخانه ها هم اعلام اتمام موجودی كرده و گفتند كه شاید هفته آینده سهمیه به آنها اختصاص پیدا كند.
براساس این گزارش، برخی داروها می توانند به صورت مؤثری بر كیفیت زندگی بیماران مبتلا به پاركینسون تأثیر داشته باشند ونبود آنها می تواند مشكلات زیادی را برای بیماران بخصوص بیماران سالخورده و خانواده های آنها ایجاد كند. از طرفی گاه مسائلی همچون تحریم بازار مشكلات اینگونه بیماران را داغ تر هم می كند و همین شرایط ضرورت توجه و نظارت بیشتر بر تأمین و توزیع داروی بیماران بخصوص آنها كه كیفیت زندگی شان وابسته به داروهای خارجی است را بیشتر می كند.
مشكل یاد شده بطور قطع مختص بیماران تحت پوشش این بنیاد نیست و حتما امثال آنها در كشور با این مساله دست به گریبانند پس باید برای رفع مشكل آنها چاره ای اندیشید بخصوص اینكه تجربه نشان داده است كه با كم شدن یك داروی مشخص برخی داروخانه ها هم در تحویل آن به بیمار امساك كرده و ترجیح می دهند آن را برای بیمارانی كه می شناسند نگه دارند كه همین مساله هم دیگر بیماران را از داروی با كیفیت مشخص مورد نیازشان محروم می كند.
این مطلب را می پسندید؟
(1)
(0)
تازه ترین مطالب مرتبط
نظرات بینندگان در مورد این مطلب