مروری بر نتایج یك پژوهش؛
چه عواملی بر كیفیت خواب بیماران موثر است؟
به گزارش آقای هویج از اساسی ترین مشكلات بیماران بستری در بخش های مراقبت های ویژه كیفیت خواب آنها است، در این بخش ها عوامل مخل آسایش دیداری و شنیداری مختلف وجود دارد كه می تواند بر نتایج درمان بیمار تأثیر منفی بگذارد.
به گزارش آقای هویج به نقل از ایسنا، اختلال خواب یكی از مهم ترین و شایع ترین استرسورهای بخش مراقبت های ویژه است. بیماران بستری در بخش مراقبت های ویژه هم اختلال خواب را بعنوان یكی از استرس آورترین تجربیات خود و هم بعنوان یكی از مهم ترین عوامل ایجاد ناراحتی در این بخش گزارش كرده اند.
خواب برای ذخیره و بازسازی انرژی و بهبود وضعیت جسمی ضروریست و محرومیت از آن دارای نتایج فیزیولوژیك وسیعی برای بیماران بخصوص بیماران بدحال است. كمبود و اختلال خواب جزء یكی از مهم ترین استرسورها به حساب می آید و با افزایش سطح كورتیزول و كاهش لنفوسیت ها و منوسیت ها منجر به سركوب سیستم ایمنی می شود.»
در پژوهشی كه در ارتباط با "تاثیر استفاده همزمان از گوش بند و ماسك چشمی در شب بر كیفیت خواب بیماران بستری در بخش مراقبت های ویژه" توسط تیم پژوهشگران متشكل از سیمین شرفی (دانشكده پرستاری و مامایی، دانشگاه علوم پزشكی بیرجند)، فاطمه حاجی آبادی (دانشكده پرستاری و مامایی، دانشگاه علوم پزشكی مشهد)، مهدیه راضی(دانشكده پرستاری و مامایی، دانشگاه علوم پزشكی بیرجند) و مهناز بهرامی(دانشكده پرستاری و مامایی، دانشگاه علوم پزشكی مشهد) انجام شده، آمده است: « استفاده همزمان از گوش بند وماسك چشمی در بهبود كیفیت خواب بیماران بستری در بخش مراقبت های ویژه موثر بود، ازاین رو بعنوان یك روش ساده، كم هزینه و موثر می تواند در این بیماران مورد استفاده قرار بگیرد و در جلوگیری از عوارض ناشی از اختلال در خواب كمك كننده باشد.»
در این پژوهش كه با جامعه آماری 73 بیمار بستری در بخش های مراقبت های ویژه بیمارستان های قائم(عج) و امام رضا(ع)مشهد انجام شده، آمده است: « پاسخ های منفی دیگر به كمبود خواب عبارتند از تغییر در تهویه و تنفس، انقباض عروق محیطی، تغییر حركات معده ای_روده ای، تغییرات بیوشیمیایی خون و ادرار و افزایش تنش اسكلتی_عضلانی، كمبود خواب در ایجاد اختلال در عملكرد عضلانی راه های هوایی فوقانی اثرگذار است و بدین سان روند جداسازی بیمار از ونتیلاتور را تحت تأثیر قرار می دهد.»
محققان می گویند: « از آنجائیكه مراقبت از بیماران بدحال متكی به استفاده از انواع ابزارهای تكنیكی با آلارم های حمایتی مختلف و احتیاج به وجود پرسنل رده های بالا كه منجر به مشاوره ها و مكالمه های مختلف بر بالین بیمار می شود، است در نتیجه سر و صدا بعنوان یكی از مهم ترین عوامل مختل كننده خواب در بیماران بدحال معرفی شده است. قرار گرفتن بیماران بخش مراقبت های ویژه در معرض سروصدای زیاد سبب افزایش شمار بیدار شدن و كاهش زمان خواب می شود.
میانگین سروصدای شبانه در بخش مراقبت های ویژه در حدود 56 دسی بل با ماكزیمم 86 دسی بل است، در صورتیكه در سال 1397، EPA سفارش كرد كه سروصدای بیمارستان نباید به صورت میانگین از 45 دسی بل در روز و 35 دسی بل در شب تجاوز كند و پس از گذشت بیشتر از 40 سال این سفارش به قوت خود باقی است.»
شرفی و همكارانش می گویند: «موضوع مهم دیگر در این زمینه بحث ریتم گردشی است كه مهم ترین عامل اثرگذار خارجی بر این ریتم، نور و تاریكی است. در بخش مراقبت های ویژه نور همیشه وجود دارد. نور درخشان جهت بررسی بیمار و مشاهده دقیق و انجام مراقبت ها و هم در هنگام پذیرش و انتقال بیماران لازم است. در معرض نور قرار گرفتن در طول شب سبب سركوب ترشح ملاتونین و به دنبال آن اختلال در سیكل خواب و بیدار شدن های مكرر و عوارض ناشی از بیخوابی می شود. گرچه تلاش می شود درطی شب از شدت روشنایی این بخش كاسته شود ولی بسته به شدت بدحال بودن بیماران میزان این نور متفاوت می باشد.»
در نتایج این پژوهش آمده است: « استفاده همزمان از ماسك چشمی و گوش بند می تواند بعنوان مداخله پرستاری موثر و هزینه اثربخش در بخش های مراقبت های ویژه توسط پرستاران و مسئولین بخش های مورد توجه قرار گیرد تا به ارتقاء سطح كیفیت خواب بیماران كمك گردد.»
این پژوهش در شماره چهارم مجله پرستاری مراقبت های ویژه انتشار یافته است.
این مطلب را می پسندید؟
(1)
(0)
تازه ترین مطالب مرتبط
نظرات بینندگان در مورد این مطلب